شب یلدا گذشت تا بدانیم : شب طولانی انتظار ظهور مهدی هم سپری خواهد شد منتظران اندکی صبر ... |
او خواهد آمد ٬ این حقیقت ٬ بس عیان است
سـلام بر امام زمــان و زمین حضرت مهدی موجـود موعـود |
|
خبر آمد ٬ خبری از مهدی خبری از من و او و عهدی |
|
خبرآمد کـه ندائی گوید مهدی از درد ِ جدائی گوید ...! |
|
چیست حرف ِ دل ِ مولا با ما ؟ چیست حرف ِ دل ِ " ابن الـزّهرا " ؟ |
|
چیست حرف ِ دل ِ مهدی ٬ ای دل ؟ نیست جـُز تکیه به عهدی ، ای دل |
|
نکته ای ژرف بگفتا مهدی گفت : غافل شده ای از عَهدی |
|
عهد این بوده که با من باشی نه که از زُمره ی دشمن باشی ! |
|
عهد بستی که نمائی یادم بهر ِ تعجیل ِ فـــَرَج ، امدادم |
|
گوی ٬ پابند به عهدی آیا ؟ بوده ای مایل ِ مهدی آیا ؟! |
|
عشق ِ مهدی اگرت در دل هست چشم ٬ بر هر چه گنه خواهی بست |
|
چشم ِ از هر چـه گنه آلوده لایق و مایل ِ مهدی بوده ؟! |
|
نیستی مایل ِ مهدی ٬ آری غافل از مهدی و عهدی ٬ آری |
|
پرده ی غفلت ِ دل تا ندَری پرده ی غیبت من ٬ چون بدَری؟! |
|
" شاید این جمعه بیاید " مَسُرای
از پس ِ پرده ی غفلت بدَر آی |
|
باید برای فراهم نمودن مقدمات ظهور آقـــا امام زمان آن قدر تلاش کنیم تا این کـــــه بتوانیم به خــــدا بگوئیم : ما آمـــاده ایم و بر اساس وعده ی تخلف ناپذیر تو ، مولایمان باید این جمعه بیاید باید ******************************************* نه اینکه بنشینیم و در هر جمعه فقط بگوئیم : شاید این جمعه بیاید شاید ! |
|
آسمان ِ دلم پُر از نـور است امشب از غصّه ها دلم دور است |
|
یا رب از نور ِ عشق ، لبریزم امشب از شور ِ عشق ، لبریزم |
|
مست ِ یک جــام ِ آسمانیَّم امشب از مـِی دَمی جدا نیـَّم |
|
هـاتفی " بهترین بشارت " داد خَلق را این چُنین بشارت داد : |
|
آخـرین مُنجی ِ جهان آمد " مهدی ِ صاحب الزّمان " آمد |
|
ای قائم آل مصطفی ؛ منتظریم خونخواهِ شهیدِ کربلا ؛ منتظریم هرگز ننِویسیم به خـــطِ کــوفی نامه ز برای تو ؛ بیا منتظریم ما مثل مردم کـــوفه نیستیم . ما امام زمان خود را به قتلگاه نخواهیم برد . |
من از مدینه آمدم ؛ بس حرف دارم
داغی به دل اما عمیق و ژرف دارم
من زائر شهر نبی ام ؛ ای جماعت
من طائر باغ علی ام ؛ ای جماعت
من دیده ام با چشم خود باغ علی را
باغی که دارد در دلش داغ علی را
باغ علی داغ علی را یاد آرد
با دیدنش گویی به سینه ؛ غصّه بارد
این باغ ؛ اما در هجوم تیغ کین است
اندر حصـار شعله های آتشین است
من دیده ام یک باغبان دست بسته !!
من دیده ام در باغ ؛ گلهـای شکسته
.
..
...
....
.....
مهـدی امید ِ قلب ِ زار ِ شیعیان است
او خواهد آمد ؛ این حقیقت بس عیان است
تا ( مهـدی آل ِ نبی ) از راه آید
بر قلب ِ شیعه ، غیر ِ یاد ِ او نشاید
درمان ِ درد ِ شیعه در دستان ِ مهـدی است
گاه ِ دعای جمله سرمستان ِ مهـدی است :
یارب به حقّ ِ اهل ِ بیت ِ پاک ِ احمد
عجـّل ظهور ِ یوسف ِ آل ِ محمـّد ( ص )
......................................................................................
درد دل و مناجات با امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف )
ای منتظـــَـر ؛ ای منتظـــِـر ؛ ای مرد ؛ برگرد
|
" مسلمانی " مسیرش از غدیر است خوش آن قلبی ؛ امیرش از غدیر است |
|
امیری کز سقیفه پا بگیرد مبادا در دل ما جا بگیرد |
|
امیر المؤمنین " حیدر بود " بس نزیبد این ردا بهر دگر کس |
|
نگویم من فقط ؛ احمد بگوید به امر خالق سرمد بگوید |
|
نبی فرمود : " ای مردم بگویم هر آن شخصی که من مولای اویم |
|
علی مولاست بر او بعد احمد " یقین ؛ این است فرمان محمد (ص) |
|
مسلمان کز " غدیر خم " ننوشد یقین دارم لباس دین نپوشد |
|
مسلمانی که می باشد غدیری گزیند جز " علی " آیا امیری ؟! |
|
"مسلمان غدیری " حرفش این است : " علی ؛ تنها امیر المؤمنین است " |
|
علی مولای من در هر دو عالم سزد زین فخر ؛ گر هر دم ببالم |
آبستن ِ اشک است دو چشم ِ ترم امشب
بغضی است نهفته به ره ِ حنجرم امشب
پژمرد دریغا گل ِ گلزار ِ پیمبر
همراه ِ علی در یم ِ غم اندرم امشب
مولاست اسیر ِ غم ِ هجر ِ رخ ِ زهرا
من نیز گرفتار ِ غم ِ حیدرم امشب
صد شعله برافروخت به قلبم غم ِ زهرا
آتش بگرفته است ز پا تا سرم امشب
همراه ِ " حسین و حسن و زینب و کلثوم "
من معتکف ِ " خانه ی بی مادرم" امشب
گر شرم نکرده ز خدا ضارب ِ زهرا
مبهوت ز بی شرمی ِ " میخ ِ درم " امشب!
حرف ِ دل ِ مولاست چنین ؛ گفت به زهرا :
ای کاش که می بود شب ِ آخرم امشب
تابوت ِ تو را گر چه که بر دوش گرفتم
تا گور ؛ ولی هستی ِ خود را برم امشب ...
اللهم عجل لولیک الفرج
|
در ( ایام فاطمیه ) ؛ با دل شکسته و دست بسته ی " مولا علی " همدردی کنیم |
|
شهر ِ مدینه ؛ غرق در تاریکی ِ شب ( یا فاطمه ) باشد مرا ؛ هر لحظه بر لب امشب دلم طوفانی و در شور و غوغاست در جستجوی ( مرقد ِ مخفی ِ زهرا ) ست از ظلم ِ بی حد و حساب ِ مردم ِ پست از مرقد ِ زهرا ؛ نشانی نیست در دست از دیدگانم ؛ خون ِ دل گردیده جاری یارب ؛ مرا بر این هدف بنمای یاری آخر کجا جویم من او را ؛ بی نشانی ؟! شوری فتاده بر وجودم ؛ نیک دانی این شور ؛ یارب برده از کف ؛ صبر و تابم یاری نما تا قبر ِ زهرا را بیابم گویند : ( زهرائی که قدرش بس رفیع است قبر ِ شریفش گوهری اندر بقیع است ) با ذکر ِ ( یا زهرا مدد ) می جویم او را این سوی و آن سو ؛ هر کجا ؛ اینجا و آنجا چون ماه ؛ می گردم همی گــرد ِ مدارش هر گوشه ای را گشتم اما ؛ کو مزارش ؟! جای تعجب نیست گــــر مخفی بماند قبر شریفش ؛ زان که قدرش را نداند دشمن به زیر پا نهاده ؛ قدر ِ زهرا باید که مخفی ماند از او ؛ قبر ِ زهرا اما خدایا ؛ من که چون قنفذ نباشم من همچو قنبر ؛ نوکر ِ این خانه باشم من آستان بوس ِ حریم ِ مرتضایم این عشق را یارب ؛ تو بنمودی عطایم من از عداوت ؛ کی برنجانم علی را ؟! همواره بینی بر لبم ؛ ( جانم علی ) را من آتش کینه ؛ نیفروزم بر این در همواره چشم ِ قلب ِ خود ؛ دوزم بر این در من دست بر سیلی به زهرا کی گشودم ؟! همواره در اندوه ِ آن روی کبودم از جمع ِ اعداء علی ؛ یارب بری ام من ( حیدری ام ) ؛ ( حیدری ام ) ؛ ( حیدری ام ) من زیر ِ پایم ؛ کی گذارم قدر ِ زهرا ؟ پس از چه مخفی باشد از من ؛ قبر ِ زهرا ؟! یا قبر ِ زهرا را ؛ نشانم ده در این شب یا بر من ِ دلخسته ؛ بگشا راز ِ مطلب بیدار یا خوابم ؛ خدایا می ندانم آوای حیدر می رسد بر گوش ِ جانم حیدر جوابم داد : ( یک دم گوش بسپار ای در پی ِ زهرای من با عشق ِ بسیار ) ای شیعه ؛ هر سعیی که می بایست کردی دانم که قبر ِ مخفیش ؛ پیدا نکردی با چشم ِ سر هرگز نخواهی یافت آن را با چشم ِ دل می جوی ؛ قبر ِ پاک ِ زهرا این گوهر ِ نایاب ِ حیدر ؛ یک ودیعه است این را بدان ؛ که ( قبر ِ زهرا قلب ِ شیعه است ) هر قلب ؛ کو لبریز ِ عشق ِ آل ِ طاهاست آری ؛ چنین قلبی مزار ِ پاک ِ زهراست من بر علی دادم ؛ دل ِ زهرائی ام را از عمق ِ جان ؛ گویم کلام ِ غائی ام را من نه ( فرزدق ) ؛ نه چو ( دعبل ) ؛ نه ( کمیتم ) من ؛ مست از جام ِ ولای اهل بیتم با شیر ِ مادر ؛ مهر ِ زهرا نوش کردم در ( کوچه های هاشمی ) ؛ من دوره گردم زین کوچه های آسمانی ؛ رخ نتابم من ( خادم ِ زهرا ) و ( عبد ِ بو ترابم ) یارب ؛ دل ِ ما غرق در مهر ِ علی کن از عشق ِ زهرا ؛ جان ِ ما را منجلی کن |
|
مست از خم غدیرم ؛ دلگیرم از سقیفه حاشا که من امیری برگیرم از سقیفه |
|
مست از خم غدیرم ؛ دل داده ام به مولا هرگز نمی پسندم " میر سقیفه ای را " |
|
مست از خم غدیرم ؛ من " حیدری تبارم " " مولا " به هر دو عالم غیر از علی ندارم |
|
مست از خم غدیرم همواره حیدری ام از هر امیر دیگر غیر از " علی " بری ام |
|
مست از خم غدیرم ؛ حیدر بود امیرم مولا برای قلبم جز " او " نمی پذیرم |
|
چون ابلهان نبندم دل بر " سقیفه " هرگز مثل " علی " نباشد اندر سقیفه هرگز |
|
" میر سقیفه " هرگز میر " دلم " نگردد خوش باشد آن دلی که دور " علی " بگردد |
|
مست از خم غدیرم ؛ " حیدر " ربوده قلبم مولا به نور نامش روشن نموده قلبم |
|
مست از خم غدیرم ؛ من " فاطمی نژادم " درس ولای حیدر ، زهرا بداده یادم |
|
سیمای شیعگی را " زهرا " عیان نموده با " روی نیلی خود " ؛ آن را بیان نموده |
|
مست از خم غدیرم ؛ شاگرد " مجتبایم " ذکر علی هماره فخری است بهر نایم |
|
دشمن ز " بغض حیدر " زهر ار کند به کامم با افتخار گویم : " حیدر بود امامم " |
|
مست از خم غدیرم ؛ من " پیرو حسینم " زیر " لوای حیدر" در هر دو عالمینم |
|
دشمن ز " بغض حیدر " سر از تن ار کنندم با تازیانه هر دم بر تن اگر زنندم |
|
در راه عشق مولا بر " نی " دهم سرم من مستم ؛ خوشم ؛ غلام " درگاه حیدرم " من |
|
مست از خم غدیرم ؛ در انتظار " مهدی " خوش باشد ار که سازم جانم نثار مهدی |
|
هر منتظر یقینا مست از " خم غدیر" است مهدی ، امیر هر دل که " حیدر" ش امیر است |
|
" مهدی " امید بخش هر شیعه در جهان است " مهدی " ز نسل پاک آن " مادر جوان " است |
|
" مهدی " ز نسل زهرا ؛ فرزند حیدر است او مولای عدل گستر ؛ مانند " حیدر" است او |
|
گاه " ظهور مهدی" ؛ پایان انتظار است در بین دست مهدی ؛ شمشیر " ذوالفقار " است |
|
" شمشیر حیدری " را دارد به دست پاکش تا کاخ ظلم ویران سازد به " دست پاکش " |
|
مست از خم غدیرم ؛ مستم که مهدوی ام دادم به دست مهدی دستم ؛ که " مهدوی ام " |
|
مهدی امیر قلبم ؛ در دست او زمامم همواره فخرم این است : " مهدی بود امامم " |
|
مستی ز " خم حیدر" یعنی که حق پرستی
یارب به قلبم افزا این عشق و شور و مستی |
اللهم عجل لولیک الفرج
|
بَعد از شهیدان ، ما چه کردیم ای جماعت ؟ |
|
سی سال ِ پیش از این ، چه غوغائی به پا بود ! این سرزمین ، گوئی چو دشت ِ کـربلا بود مُشتی حَرامیّ ِ پلید ِ پُر هَیـاهو اندر خیال ِ خامشان ، بس مَکرها بود |
|
سی سال ِ پیش از این ، حرامی های سَرمست در یک هجوم ِ وحشیانه ، دست در دست دینم ، نظامَم را هدف بگرفته بودند رؤیایشان ، امّا به یک کـابوس پیوست ! |
|
سی سال ِ پیش از این ، وطن ، دریای خون بود نیرنگ های خصم ِ دون ، از حد ، فُزون بود میهن پُر از عطـر ِ شهادت بود ، آری آن روزگـاران ، روزهای آزمون بود |
|
می آید از راه دوری یک کــاروان ِ پُر از غــَم آکنده از خاطـرات ِ خونین ِ " ماه ِ مُحــرّم " |
|
می آید از راه دوری یک کـــــاروان ؛ فاتحانه این کاروان پیش دشمن هرگز نبنموده سَر ؛ خـَم |
|
یک کـــاروان ِ اسیر ِدر اوج ِعــزّت بیامد آزادگــانی معزز در پیش ِ خصم ِ زبون هم |
|
یک کـــاروانی که آید از شام ِ پُر غـُصّه ؛ امّـا یک کاروانی که چون او هرگـــز نیابی به عالم |
|
این کاروان ؛ یادگار ِ یک باغ ِآتش گــرفته است ! " یک اربعین " بر دلش بود ؛ همــواره آه ِ دمادم |
|
" یک اربعین " آه ِ جانسوز از ماتمی خانمانسوز " یک اربعین " درد ِهجران با کــاروان بود همدم |
|
یک اربعین ناله و آه ؛ یک اربعین آه ِ جانکاه یک اربعین چشم ِ زینب از هجر ِ مولا پُر از نم |
|
یک اربعین ذکر زینب با هر نفس " یا حسین " است
" یک اربعین " قتلگه را زینب نماید مُجسّم |
|
یک اربعین قلب ِزینب در هر تپش با حسین است این قلب ِ آتش گــرفته همواره باشد مُصمّم |
|
قلب ِ مُصمّم به عهدی مابین ِ مولا و زینب زینب سفیر حسین است ؛ این نکته باشد مُسلـّم |
|
زینب سفیر ِ قیام ِخونین ِ مولا حسین است نابودی ِ خصم ِ دون را زینب نموده فراهم |
|
" یک اربعین " با خـُروشش غوغا بپا کرده زینب می نالد و خون بگرید ؛ می گوید او چون ننالم ؟! |
|
من بی حسینم جماعت ؛ پُر شور وشینم جماعت من گشته ام بی اباالفضل ؛ چون مرغ ِ بشکسته بالم |
|
گـــر من بنالم همه عمر از هجر ِ روی ِحسینم جا دارد و نا روا نیست ؛ زیرا که افسرده حالم |
|
یک اربعین گر چه بودم دور از حسینم ولیکن من آمدم فاتحــانه ؛ من سرفـــرازم ؛ ببالم |
|
من آمدم فاتحــانه از شام ؛ سویت برادر من آمدم تا گــُـذاری بر زخمهایم تو مَرهم |
|
من آمدم تا بگویم شرمنده ام ای برادر زیرا که با این همه غم ؛ بَعد از تو من زنده ماندم !! |
|
من زینبم بی حسینم ؛ من زینبم بی اباالفضل من زینبم ؛ مانده بُغضی بنهفته اندر گلویم |
|
می آید از راه دوری یک کاروان و صد افسوس یک کودک ِدلشکسته گردیده از جمعشان کم |
|
این کاروان ؛ بی " رقیـّـه " تا کربلا رهسپار است این کاروان ؛ فاتحانه می آید از شام پر غـــَـم .... |
اللهم عجّـل لولیک الفرج
...................................................
این مجموعه اشعار را هم ببینید :
یک جـــــُـــرعه از " تسـنیم "
( مجموعه اشعار پیرامون اهل بیت عصمت و طهارت ع )
...................................................
التماس دعا
|
شام ِغم آلودۀ من گشته سَحـَـر " عمـّـه زینب " آمد پدر در خـرابه آیا مگــر " عمـّـه زینب " ؟ |
|
ای عمـّه جان بر مشامم بوی پدر آمد اینک نخل ِ صبوریّ ِ قلبم داده ثمر " عمـّـه زینب " |
|
هر لحظه در آرزوی دیدار ِ بابا دلم بود قلبم رها شد ز غصـّه ؛ آمد پدر " عمـّـه زینب " |
|
گر من پدر را هماره از تو طلب می نمودم آمد پدر ؛ ناله هایم کــرده اثر " عمـّـه زینب " |
|
بابایم از راه دوری بنگــر که آمـد به نزدم بابا به دیدار ِ دخـتر آمد به سَــر " عمـّـه زینب " |
|
گفتی به من : " در سفـر هست بابای تو اِی رقیـّـه " بابا چرا با ســر آمد از آن سفـر ؛ " عمـّـه زینب " ؟! |
|
عمّه دلم غرق خون شــد از دیدن رأس خونین از تن رَوَد نا روا نیست جانم اگـر " عمـّـه زینب " |
|
با اشک دیده بشـُویَم خون از سر پاک ِ بابا گویم به بابا حسینم با چشم تر ؛ " عمـّـه زینب " |
|
بابا نگـر صورتم را ؛ چون صورتِ مادرت شد ! پُرغصـّه می شـد چو می کـرد بر من نظــر " عمـّـه زینب " |
|
بابا برایت بگویم شَــرحی ز درد ِ اسـارت از آنچه بر ما گذشت و بُگذشته بَر " عمـّـه زینب " |
|
بابا چگونه بگـویم من از غم دوری ِ تو ؟ بُغضی نهان در گـلو شد این غصـّه در " عمـّـه زینب " |
|
اندر اسارت " پدر جـان " تنهـا فقط یک نفـر بود کـو بر همه چون سـِـپَر بود ؛ آن یک نفر ؛ " عمـّـه زینب " |
|
ای عمـّه دانی چـه گفتم آهسته در گوش بابا ؟ گفتم که بابا مـَرا هم با خود ببــَر " عمـّـه زینب " |
|
از غم رها می شـَـوَم من ؛ همــراه او می رَوَم من دیدار ِ ما " روز محشـَـر " بار ِ دگــَــر " عمـّـه زینب " |
|
ذکـــر لبم " یا رقیــّه " باشد دلم با " رقیــّه " حـَـل می کند با دو دستش هــر مشکلی را " رقیــّه " دلبنــد ِ بابا " رقیــّه " |
التماس دعا
نیم قرن از ارتحال نبی مکرم اسلام گذشت . اواخر سال شصتم از هجرت . جهان اسلام گرفتار دیوسیرتانی است که علیرغم بی بهرگی از ایمان و معنویت ؛ بر مسند خلافت رسول الله ( ص ) جا گرفتند و بر حسین ابن علی ( علیهما السلام ) نشستن و این همه بی دینی و خلاف را دیدن گران آمد . برخاست تا زیباترین و عظیم ترین نمایش ایثار ؛ اخلاص و فداکـــــــاری را برپا سازد .
" عاشورا " ناب ترین نمایش " از خود رستن و به خدا پیوستن " است . عاشورا سرانجام زندگی " حسین " نیست بلکه سرآغاز حیات جاودانه اوست . عاشورا تجلی از خودگذشتگی و تجسم " خود نادیدن و خدا دیدن " است . عاشورا صحنه نبرد بین دو فرد نیست ؛ نمایش نبرد مداوم بین دو فرهنگ است ... فرهنگ حسینی که فرهنگ خدا محوری است و فرهنگ یزیدی که فرهنگ خود محوری است .از این رو اباعبدالله الحسین ( ع ) در دارالاماره مدینة النبی به والی مدینه فرمود : مثلی لا یبایع مثله یعنی در طول تاریخ ؛ هیچگاه حسینیان با یزیدیان بیعت نکرده و همواره در نبرد و ستیزند .
مدینه ؛ عدم بیعت ؛ مکه ؛ حج ناتمام ؛ هجرت ؛ کـــــــــربلا ؛ حج حقیقی ؛ نهضت ؛ شهادت ؛ اسارت و ... هر کدام پرده ای از نمایش بزرگ و جاودانه " عاشورا " است .
در پرده ای از نمایش بزرگ عاشورا ؛ در گرماگرم نبرد ؛ حسین ابن علی را به هنگام ظهر عاشورا به نماز ایستاده می بینیم تیرهای بلا همچون باران می بارند اما " اباعبدالله " سرگرم عبادت است . کدامین انسان بدین زیبائی و عظمت ؛ عبودیت محض و اوج اخلاص و بندگی را به نمایش گذاشته یا خواهد گذاشت ؟!
در صحنه ای دیگر ؛ فردی با لب تشنه درون فرات پا می نهد . مشتی آب برمی دارد . عطش ؛ مرگ ؛ آب ؛ زندگی ؛ اینها واقعیات انکارناپذیرند اما " عباس ابن علی " آب روی آب می ریزد تا آبروی برادری و رسم جوانمردی و وفا در طول تاریخ نریزد !! کیست همانند اباالفضل العباس ( ع ) ؟!
زینب ؛ این شیرزن مردپرور در صحنه ای از نمایش بزرگ عاشورا با قلبی شکسته در میان نیزه های شکسته ؛ این سو و آن سو به دنبال مطلب و مطلوبی است .می جویدش و ... می یابد اما باورش نیست کاین بدن قطعه قطعه آیا حسین اوست ؟!! بدن را از زمین برمی دارد رو به آسمان می برد و عرض می کند : خدایا این قربانی را و این هدیه ناچیز را از آل رسول بپذیر ..... عظمت را بنگرید . در کدامین صفحه از دفتر تاریخ ؛ ایمان و عبودیت و اخلاص را به این شکوهمندی می توان یافت ؟!
در نمایش بزرگ عاشورا ؛ زن ؛ مرد ؛ پیر ؛ جوان و کودک همه و همه حسینی اند و دارای فرهنگ حسینی . " عاشورا " تلاقی دو فرهنگ است که همواره در ستیزند لذا عاشورا نمایشی است که پرده آخر ندارد . پایان نایافتنی است . سرآغاز یک حرکت و تحول است که تا تاریخ برجاست آن نیز ماندنی خواهد بود . عاشورا به آغاز سپیده تا ظهر یک روز محرم محدود نمی شود . عاشورا عمری دارد به درازای تاریخ . تاریخ بشریت هماره به خود می بالد که " عاشورا " را در دل خود دارد .
عاشورا تلفیقی است از عطش ؛ ایمان ؛ شهادت و رهائی در اوج اسارت . براستی آزاده تر از اسیران صحنه عاشورا در کدامین ورق از دفتر تاریخ یافت می شود ؟!در عاشورا قطره ی آبی به کام عطشان حسینیان نرسید اما آنان به کام دل رسیدند و مست از می وصال دلدار شدند . با کدامین قلم و کدام واژه می توان عظمت انسانهای والائی را که " عاشورا " از وجودشان شرف یافت بیان کــرد ؟
" انقلاب عاشورا " انقلابی فرهنگی است و بازماندگان آن نیز همچنان انقلابی و پرخروش باقی ماندند و این درسی است که از عــاشورا باید گرفت . شیعه ی حسین ؛ دانش آموخته ی مکتب عاشورا ؛ شیعه ی بر زمین نشسته نیست بلکه شیعه ی برپا ایستاده است و در انتظار حکومت جهانی مهـــدوی . همواره در حرکت و تلاش و کوشش .
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما ؛ عدم ماست
با شمایم ای عاشورائیان : بیائیم " پرچم سرخ حسینی " را که در عاشورای سال ۶۱ هجری برافراشته شد همجنان در اهتزاز نگه داشته ؛ حسینی زندگی کرده ؛ حسینی بمیریم تا حسینی محشور شویم .
ان شاءالله تعالی
التماس دعا
( یا علی ) ...... و همواره ( با علی )
|
علی ز عشق ِ تو مستم ، دلم به عشق ِ تو بستم به مکـّه رفتم و آنجـا کنـار ِ کعبه نشستم |
|
کنار ِ بیت ِ الهی طواف ِ کعبه نمودم به گاه ِ طوف ِ حریمش علی به یاد ِ تو بودم |
|
چرا کـه عزت ِ کعبه به یمن ِ روی تو باشد خوشا طواف ِ کسی که به جستجوی تو باشد |
|
طواف ِ کعبه نباشد به غیر ِ دور ِ تو گشتن چه سود طوف ِ حریمش اگر کـه با تو نگشتن ! |
|
توئی فقط تو علی جان کــه خانه زاد ِ خدائی به افتخــار بگویم : علی تو (( قبله نمائی )) |
|
دلم اسیر ِ نگاهت ، نشسته بر سر ِ راهت من آمدم به گدائی ، من آمدم به پناهت |
|
ز غیر ِ تو چه بخواهم ؟ توئی هرآن چه که خواهم قسم به عزت ِ کعبه ، علی به جــز تو نخواهم |
|
منم چو سائل و ، اما کجا روم به جز این در ؟! تمام عمر نکوبم دری به جز در ِ حیدر |
|
به بیت ِ حیدر ِ کرار ، غلام ِ حلقه به گوشم من این مدال ِ شرف را به عالمی نفروشم |
|
علی تو دار و ندارم ، علی تو بود و نبودم به گاه ِ دیدن ِ کعبه هماره یاد ِ تو بودم |
|
چو کعبه سینه ی خود را برای تو بگشاید علی به سینه ام آیا به غیر نام تو شاید ؟! |
|
چگونه سینه ی خود را به مهر تو نسپارم ؟! امیر ِ قلب ِ منی تو ، دمی به خود مسپارم |
|
دمی که عیسی ِ مریم بَناست رخ بنماید ندا رسید : مریم درون خــانه نشاید !! |
|
اگــر چه تا به قیامت ، چو عیسی ِ تو نیاید زنی مثال ِ تو مریم چو عیسی ار کــه نزاید |
|
حریم ِ خانه نگه دار ، برون ز خانه ی حق شو برای زایش ِ عیسی به جایگاه ِ دگــر رو ! |
|
لیاقتش نه به حدّی است که خانه زادی ِ حق را زنم به نام ِ رفیــع ِ مسیح ِ مریم ِ عــذرا |
|
مقام ِ عیسی ِ مریم رفیـــع باشد و اما بداده ام به ( علی ام ) من این مدال ِ شرف را |
|
کنار ِ بیت ِ الهی دمی کـــــه فاطمه آمد همین که بر دل ِ پاکش هراس و واهمه آمد |
|
ندا رسید درون آ ، برون ِ خانه چرائی ؟! علی بیا کــه فقط تو ، تو خانه زاد ِ خدائی |
|
علی تو فخر ِ زمانی ، علی تو فخر ِ زمینی چنین مدال ِ شرف را علی فقط تو امینی |
|
ندا رسید برون شو ز حق به مادر ِ عیسی ولی به مادر ِ حیدر ندا رسید درون آ !! |
|
بیا و خانه ی حق را علی شرافت و عز ده بیا به کعبه علی جان به ناز و غمزه قدم نه |
|
به انتظـار ِ قدومت تمام ثانیه ها را شمرد کعبه و اینک بنه به خانه ی ما پا |
|
ولی نه از در ِ خانه کــه کعبه از سر ِ شوقش گشود سینه ی خود را ، ببین نهایت ِ ذوقش ! |
|
بیــا بیــا ز تو کعبه بسی جــلال پذیرد حریم ِ عرشی ِ کعبه شرف ز یمن ِ تو گیرد |
|
بیا بیا بجز اینجا قسم به کعبه نباشد مکان ِ لایق ِ دیگر که زادگاه ِ تو باشد ! |
|
درون ِ کعبه ولادت ، خوشا لیاقت ِ حیدر شکافت سینه ی کعبه ز هم " ابهت ِ حیدر " |
|
بلی به داخل ِ کعبه نرفت چون همه از در ز درز ِ رکن ِ یمانی برفت مادر ِ حیدر |
|
۳ روز زائر ِ بیت است علی به همره ِ مادر خوشا به حال ِ علی و خوشا به مادر ِ حیدر |
|
شراب ِ وصل ِ علی را 3 روز ، کعبه بنوشید چگونگی ِ ولادت ز چشم ِ جمله بپوشید |
|
روز عرفه روز دعا هست و مناجات با دستِ تهی آمدن و عرضه ی حاجات |
|
روز عرفه آمده بگشای دلت را بگشای به سویش دل و دستِ خجلت را |
|
امروز بُوَد آینه ی معرفتِ دوست امروز ، گهِ کاستن ِ فاصله با اوست |
|
روز عرفه آمده ؛ برخیز نگه کن پرهیز از این روز تو از هر چه گنه کن |
|
روز عرفه آمده ؛ احرام ببندیم از فعل ِ گـُنـَه ، جمله ی اندام ببندیم |
|
حجّاج همه در پیِ اینگونه صفاتند زین روی در این روز مقیم ِ عرفاتند |
|
هر چند که زوّار ِ حرم در عرفاتند یک قافله امّا پی ِ کشتی ِ نجاتند |
|
این قافله روز عرفه قصد ِ کجا کرد ؟! این قافله اندر دل ِ من شور به پا کرد |
|
این قافله یکباره به جای دگری رفت برگوی که آیا به منای دگری رفت ؟! |
|
" این قافله با قافله ها فاصله دارد " این قافله تا کرببلا هروله دارد ... |
|
هر که دارد هـــوس ِ کرببلا بسم الله |
.....................................................
اللهم عجل لولیک الفرج
....................................................
این مجموعه اشعار را هم ببینید :
زندگینامه منظوم مولا علی ( ع )
...................................................
التماس دعا
آسمان ِ دلم پُر از نـور است
امشب از غصّه ها دلم دور است
یا رب از نور ِ عشق ، لبریزم
امشب از شور ِ عشق ، لبریزم
از می ِ نـاب ِ عشق ، سرمَستم
مَست ، امشب ز یک خبَر هستم
این خبر بَس که هست شور اَنگیز
در دلم ، شـادی و غـُرور اَنگـیز
زین خبر از هر آن چه غَم ، رَستم
رفتـه امشب " قـرار " از دَستم
مُرغ ِ دل ، بال ِ خویش را بُـگشاد
گشته از دام ِ سـینه اَم آزاد
بِنگـَریدَش ، به مکـّه رهسپَر است
سوی بِیتی کـه ِ " مَنشأ ِ خبر " است
نور ِ حق مُنجَلی است در " این بیت "
می رسـد بهترین خبـر ، زین بیت
خـانه از بهر ِ کیست ؟ می دانی ؟
" خبر " آیا کـه چیست ؟ می دانی ؟
سلام علیکم و رحمة الله و برکاته
